lunes, septiembre 20, 2010

Nomás GRACIAS



Ye dificil a vegadas escribir, ahiere estio un diya d'acontecmientos, un diya ta meter-se en marcha, d'informar a os tuyos amigos, de parar as cosas ta marchar enta l'alfaxeria y a piaza San Felipe pero huei dimpués de penchar n'a mia finestra a bandiera con o crespon ye cuan a tristura m'ha plenau de raso, huei en o silencio, con todas as leuturas, as fotos, os omenaches d'un pueblo, pero sobre tot con as suyas cantas rondiando a cabeza mia. Huei ye cuan veigo que un gran home, un siñor que yera o mas gran exemplo d'o carauter aragones, un verdader ripresentant d'o pueblo aragonés, ixe que l'a zarguera añada en o pregon ascuitaba-nos emocionaus chen d'Aragon, Asturias, Castilla, La Rioja, Valencia y Catalunya a mans chuntas, ixe home s'en ha iu, pero una vegada mas ha feito o que millor sapeba que ye unir a o pueblo Aragonés enta un mesmo camin.

Gracias Labordeta.

Roberto Bazán.



Es dificil a veces escribir, ayer fue un día de acontecimientos, un dia para ponerse en marcha, un dia para informar a tus amigos, de preparar todo para ir a la Aljaferia y despues a la plaza San Felipe pero hoy, despues de colgar en la ventana la bandera con el crespon negro es cuando la tristeza me ha llenado del todo, hoy en el silencio, con todas las lecturas, las fotos, los homenajes de un pueblo, pero sobre todo con sus canciones rondandome la cabeza. Hoy cuando veo que un gran hombre, un señor que era el mas grande ejemplo del carácter aragonés, un verdadero representante del pueblo aragonés, ese que el año pasado en el pregon escuchabamos emocionados gente de Aragón , Asturias , Castilla, La Rioja, Valencia y Cataluña con las manos juntas, ese hombre, se ha ido, pero una vez más ha hecho lo que mejor sabía que es unir al pueblo Aragonés hacia un mismo camino.

Gracias Labordeta.

Roberto Bazán.

domingo, septiembre 19, 2010

Dica siempre "Abuelo"

Que dicir huei, no dixara d'estar un simbolo aragones, siempre mos n'alcordaremos d'ixe "a la mierda ya hombre", d'as suyas cantas, "l'albada", "somos", "la vieja", "el poeta", "Aragón", "todos repiten lo mismo" y "el canto a la libertad", y de tot aquer que luitaste por istas "tierras olbidatas". Una fortal carrazada "abuelo".

domingo, septiembre 12, 2010

Fer u no fer vaga?

Ista ye una pegunta que ronda por o mio treballo dende fa diyas, s'ascuita de tot, chent que diz que no ye d'alcuerdo que ye masiau tardi (mas tardi sera si no la fes mai, me pienso yo...), atros que dicen que no les fan goy os sendicatos, que solo que i son ta "poner la mano", e dimpues atra chent que creye alacetal fer-la si no queremos veyer-nos muitismo peor en bel par d'añadas. Yo soy d'istos zaguers pero me soy pensando muit muitismo fer-la u no. Explanico o tema.
O mio treballo ye un treballo sub-contratau, en iste una interpresa gran, bosa uns diners por o mio servicio a qui dimpues me bosa o salario. Dende a interpresa que me bosa m'ha sorprendiu que quasi mos animase a fer a vaga, una cosa que me "mosqueaba", por ixo he investigau una miqueta y jolio! que m'he trobau!, a interpresa gran no fera garra penalizacion si femos huelga con o que a interpresa mia, a que me bosa o salario, gana dos vegadas si m'en voy de vaga y l'unico que remata perdiendo diners so yo, por ixo encara no se que fer. De todas trazas, eslicha lo que eslicha, aspero que ista vaga siga tot un exito, que no i manque garra aturau, que os luitadors d'os sendicatos mas chicorrons sigan n'a primer plana y que de verdat sirva t'amostrar que no tragamos con tot, que ya ye prou!.