L'aragonés de toz

Bi'n ha d'intes que la endrezera d'o camín ye tan platera que no parixe reyal, asinas que cuan s'enfosca una mica, piensas que o destín puestar esferén a o que creyebas nomás bels meses d'antis. Dimpués torna a claridat y sientes prener o camín correuto atra bez. O mío camín por o mundo de l'aragonés, m'amostrau as caras d'a luita, as caras d'ansiedat, as caras d'a innoranzia, as espaldas d'a chen, a manca de solidaridat, a cultura perdida, pero sobre tot, lo que mas m'ha trucau o ficazio, aquer que más m'a sorprendiu, ye que en l'aragonés bi ha muitisma menos chen intresada de berdat n'a luenga d'a que parixe.

A la luenga la'n leban por tantos camins, cuasi uno por cada sigla, que aquer que prenzipia como una luita por a cultura lingüistica se torna una luita de marcas y parixers diberchens, plegando en res seguntes pasa o tiempo. Por ixo a millor opzión ta luitar por a luenga ye o puen dentre toz ixos camins, sin marchar dezaga de garra sigla y luitando solo que por a luenga aragonesa.

Más de 25 añadas dimpués de o prenzipe d'o camin, ixe frente por y ta la luenga ye estau imposible d'asentarse de raso, encara que muita chen lo beye como a unica opzión d'o desembolique de l'aragonés.

A manca d'un foro cheneral de l'aragonés anque toz os camins s'achunten ta creyar uno más gran, l'egoismo de cada parixer cuan piensa que solo que "el" ye o correuto, y as lais que no i plegan, fan que aquers que dezaga d'a bandera d'a luita por l'aragonés, sabiendo o sin saber, sigan os "dinamitaires" d'os pilars que encara plantan firme a la luenga aragonesa.

Por tot isto aspero que escampe ixa boira de tierra que agora enfosca o mio camín, o cual siempre ha estau libre de siglas, treballando solo que por la luenga, l'aragonés de toz.